Een blanke zanger met een zwarte soulstem, zo wordt de Amerikaanse zanger Michael Bolton door zijn fans liefkozend omschreven. Michael Bolton werd op 26 februari 1954 geboren in het Amerikaanse plaatsje New Haven. Midden jaren zeventig trad hij als Michael Bolotin op in talloze kroegen en hotels, waar hij covers zong van bekende soulnummers. Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig zong hij in de rockgroep Blackjack, met wie hij twee albums opnam. In 1983 veranderde hij zijn naam in Mchael Bolton, tekende een contract bij Columbia Records en probeerde het te maken als soloartiest.

Zijn eerste album, ‘Michael Bolton’ (1983) deed het relatief goed en zangeres Laura Brannigan scoorde een hit met het door Michael geschreven ‘How Am I Supposed to Live Without You’. Zijn tweede album ‘Everybody’s Crazy’ (1985) flopte. De grote doorbraak kwam met ‘The Hunger’ uit 1987. Bolton was afgestapt van het maken van rockballads en concentreerde zich op pure soul en scoorde met ‘That's What Love Is All About’ en de Otis Redding-cover ‘(Sittin' on) The Dock of the Bay’ grote hits.

Het wereldwijde succes kwam met het album ‘Soul Provider’ (1989). Het album ging miljoenen keren over de toonbank en met ‘How Am I Supposed to Live Without You’ en ‘How Can We Be Lovers’ stond hij ook bij ons hoog in de hitlijsten. Als klap op de vuurpijl won hij een Grammy Award.

‘Time, Love & Tenderness’ (1991) was zelfs nog succesvoller. Met nummers als ‘When a Man Loves a Woman’ (een cover van Percy Sledge), ‘Love Is a Wonderful Thing’ en ‘Time, Love and Tenderness’ groeide Bolton uit tot een absolute superster en sleepte hij nogmaals een Grammy in de wacht. Met het succes kwam ook de kritiek; men verweet Bolton te teren op de roem van anderen.

De zanger trok zich niets aan van alle kritiek en reageerde met het album ‘Timeless (The Classics)’, dat geheel bestond uit covers van bekende soulnummers. Geheel volgens de verwachtingen, werd ook Boltons volgende album, ‘The One Thing’ (1993) een hit, gevolgd door de verzamelaar ‘Greatest Hits 1985-1995’ en het kerstalbum ‘This Is The Time’ (1996).

Tot verrassing van velen, flopte het album ‘All That Matters’. Het leverde Bolton geen enkele hit op en verdween na enkele weken geruisloos uit de Amerikaanse albumlijsten. In plaats van zich zorgen te maken, volgde Bolton zijn hart en leverde hij in 1998 de cd ‘My Secret Passion’ af, dat geheel gevuld was met klassieke operettes en aria’s. Het album werd verrassend goed ontvangen. In 1999 verscheen opnieuw een album vol soulcovers, ‘Timeless (The Classics 2)’, het jaar daarop gevolgd door een live-album.