Level 42 wordt in 1980 op het Engelse eiland Wight opgericht door Mark King (zang en basgitaar), Mike Lindup (falset- zang en keyboard) en de broers Phil Gould (drums) en Rowland 'Boon' Gould (gitaar). Die laatste vervangt de eenmalig aanwezige Dominic Miller (tegenwoordig bekend als gitarist van Sting).

Omdat er geen zanger aanwezig is nemen King en Lindup die taak op zich; hun samenzang (waarbij Lindup vaak de tweede stem verzorgt) is samen met de basgitaar kenmerkend voor het geluid van Level 42 dat ook wel als jazzfunk wordt omschreven.

Opvallend is dat er drie drummers in de band zitten; tijdens zijn pianostudie was Mike Lindup ook percussionist bij diverse bands.

Mark King begon als drummer maar door de aanwezigheid van Phil Gould schakelde hij over op bas; dit verklaart zijn zwaar percussieve stijl waarin hij als eerste de 'left hand slap' integreerde. Vandaag de dag geldt Mark King als een van de beste basgitaristen ter wereld.

Ook opvallend is de naam van de band. Het schijnt dat de band onder de naam '42' begon, verwijzend naar een grap in het boek 'The Hitchhiker's Guide To The Galaxy' van de schrijver Douglas Adams. Op verzoek van de platenmaatschappij wordt het woord 'Level' voor het getal gezet en gaat de band verder als Level 42.

In 1981 verschijnt het titelloze debuutalbum waarvan de eerste single 'Love Games' meteen een hit wordt. Het nummer maakt Level 42 bekend in heel Europa; vooral op de Nederlandse podia is de band een welkome gast.

Tot 1985 brengt de band elk jaar minimaal één nieuw album uit. De tweede had begin 1982 moeten verschijnen maar wordt verschoven naar het najaar omdat Polydor besluit om 'The Early Tapes' uit de zomer van 1980 op de markt te brengen. 'Pursuit of Accidents' levert de singles 'Weave Your Spell' en 'The Chinese Way' op.

Voorjaar 1983 is Level 42 in Amerika om 'Standing In The Light' op te nemen; het album is geproduceerd door Larry Dunn en Verdine White van Earth Wind & Fire. Het album klinkt minder jazzy dan de vorige twee en bevat als eerste van vier geen instrumentals. Mike Lindup, inmiddels geknipt en geschoren, krijgt de hoofdrol in 'The Sun Goes Down' dat te midden van 'Out Of Sight Out Of Mind' en 'Micro Kid' de eerste Engelse top 10-hit wordt.

In 1984 haalt Level 42 met 'Hot Water' (afkomstig van 'True Colours') eindelijk weer eens de Nederlandse top 40. Met een nr. 3-notering is het hun grootste hit sinds 'Love Games'.

Tijdens de opnamen van 'The World Machine' in 1985 stapt Phil Gould op na een ruzie met Mark King. Gary Husband staat al klaar om zijn plaats in te nemen, maar een week later keert Gould weer terug. 'Something About You' en 'Leaving Me Now' halen nog net de top 40.

Met het verschijnen van het album 'Running In The Family' in 1987 komt de grote ommezwaai. De band heeft zijn kenmerkende jazzfunk-stijl verruild voor een meer mainstream popmuziek. Desondanks blijft het geluid toch typisch Level 42 en dat slaat blijkbaar aan want het album verkoopt goed. De nummers 'Lessons In Love', 'Running In The Family' en 'It's Over' worden grote hits. Ook de singles 'Children Say' en 'To Be With You Again' doen het goed. Het album verandert het viertal in supersterren en gedurende de rest van de jaren 80 maken Mark King en Mike Lindup deel uit van de begeleidingsband tijdens de prestigieuze Prince's Trust-concerten.

Ondanks het grote succes besluiten de broertjes Gould de band te verlaten omdat ze zich niet meer kunnen vinden in de muzikale weg die Level 42 is ingeslagen; daar komt ook bij dat Phil Gould weer ruzie heeft met Mark King. Boon Gould, die voor een gezinsleven kiest, heeft daar echter geen last van en blijft zijn compositorische medewerking verlenen aan de daaropvolgende albums. Tijdens de najaarsconcerten van 1987 worden de broers vervangen door gitarist Paul Gendler en drummer Neil Conti (Prefab Sprout).

Voor het album 'Staring At The Sun' wordt drummer Gary Husband aangetrokken; deze stelt voor om Steve Topping als nieuwe gitarist te nemen, maar door een meningsverschil met Mark King komt daar niks van terecht en neemt Dominic Miller (en ook King zelf) de honneurs waar. Uiteindelijk kiest men in april 1988 voor Alan Murphy (ex- Kate Bush en Go West).

Van 'Staring At The Sun' zetten o.a. 'Heaven In My Hands' en het door Husband medegeschreven 'Tracie' de rij hits voort. De band is vier maanden lang op tournee en sluit af met zes concerten in de Wembley Arena; de opnamen hiervan verschijnen pas in 1996 op CD.

Op 19 oktober 1989 krijgt Level 42 echter een grote tegenslag te verduren; Alan Murphy overlijdt na een lang ziekbed aan de gevolgen van AIDS. De wereldtournee, ter promotie van de verzamelaar 'Level Best', wordt afgezegd.

In december 1990 wordt de podiumstilte doorbroken met 15 concerten in de Londense Hammersmith Odeon (een record); deze zijn twee jaar van tevoren geboekt. Allan Holdsworth, met wie Husband in het verleden heeft gespeeld, neemt de gitaarpartijen waar en Mike Lindup krijgt versterking van Lyndon Connah.

Niet alleen voor Level 42 was het album een groot succes, de fabrikanten van de basgitaren Alembic, Jaydee, Status en de basversterker producent Trace Elliot deden erg goede zaken in deze periode, ondanks de prijzen van een gemiddelde basgitaar van deze merken. Tegenwoordig speelt Mark King op basversterkers van Ashdown Labs en bestaat er een speciale 'retroglide' versie van een Status basgitaar.

Level 42 tekent een contract bij RCA en neemt het album 'Guaranteed' op dat pas in 1991 wordt uitgebracht. Voor Level 42-begrippen is het een stevige rockplaat; de gelijknamige single wordt een klein hitje. Mark King is ervan overtuigd dat Allan Holdsworth niet in vaste dienst wil treden (onterecht, zo blijkt later) en vlak voor de tournee wordt Jakko Jakszyk aangenomen als nieuwe gitarist; met hem worden de B-kantjes en de onuitgebrachte nummers 'Fire' en 'Free Your Soul' opgenomen.

In januari 1993 stapt Husband op omdat hij niet langer met 'loops' wil werken. Waarop Mark King en Mike Lindup weer samenwerken met Phil Gould (vermoedelijk omdat RCA hierop aanstuurde). Dit resulteert in 1994 in het album 'Forever Now' waarop Jakszyk is vervangen door de Amerikaanse sessiegitarist Danny Bloom. Het titelnummer haalt nog de Nederlandse top 40 maar opvolgers 'All Over You' en 'Love In A Peaceful World', worden geen hits. De band is qua populariteit voorbijgestreefd door enerzijds stijlgenoten als Jamiroquai en anderzijds de Britpopexplosie.

Phil Gould gaat niet mee op tournee en dus zijn Gavin Harrison en Jakko Jakszyk weer van de partij, maar halverwege kondigt Level 42 aan ermee te stoppen; de ruzies en het vele toeren hebben hun tol geëist. Het afscheidsconcert is op 14 oktober 1994 in de Royal Albert Hall.

Mike Lindup heeft al in 1990 een solo-album uitgebracht ('Changes') met nummers in zowel het Engels als in het Portugees. O.a. Dominic Miller en meesterpercussionist Bosco de Oliveira verlenen hun medewerking. Het album wordt gepromoot met twee concerten; een in Londen en een in Glasgow. De single 'Spirits Are Free' wordt opgenomen in de setlist van de 'Guaranteed'-tournee.

Na de breuk van Level 42 verbreedt Lindup zowel muzikaal als geestelijk zijn horizon; hij speelt tot 1998 bij de Brazil-formatie Negrocan die na zijn vertrek een hit scoort met een remix van 'Cada Vez'.

In 2000 treedt hij toe tot Da Lata die datzelfde jaar enkele malen op de Nederlandse podia te zien is en in het televisieprogramma 'FF Wat Anders'.

In 2003 verschijnt 'Conversations with Silence' waarop klassiek, latin en jazz hand in hand gaan. Ter promotie gaat Lindup voorjaar 2004 op tournee met zijn kwartet.

Na opheffing van deze band gaat Lindup samen met de Brits-Belgische gitarist Chris Franck en diens zingende echtgenote Nina Miranda (ex-Smoke City) verder in Zeep; hun debuutalbum verschijnt in 2007. Lindup speelt slechts op een nummer, maar dit wordt goedgemaakt door begin 2008 de studio in te gaan om nieuw materiaal op te nemen dat tijdens de najaarstournee is uitgeprobeerd.

Daarnaast speelt Lindup in de band van Dominic Miller met wie hij in november 2008 in Duitsland een live-DVD opneemt; ook heeft hij met Billy Cobham en de soulformatie Reel People gewerkt.

Eind 2009 doet Lindup een paar solo-optredens.

Mark Kings solodebuut 'Influences' stamt uit 1984, alleen staan hier instrumentale stukken op. In 1996 begint hij aan de opnamen van een solo-album dat echter wordt afgekeurd. Met hulp van Boon Gould begint King opnieuw wat in 1998 in 'One Man' resulteert. 'Bitter Moon' is de eerste single. Zijn nieuwe band (Mark King Group/Grupo Mark King) bestaat uit broer Nathan, Jakko Jakzyk, Gary Husband en toetsenist Lyndon J. Connah; later komt saxofonist Sean Freeman versterking bieden.

In 1999 verschijnen de nummers die voor het oorspronkelijke album waren bedoeld op de demoverzamelaar 'Trash'. Ook neemt King een live-album op in de Camden Jazz Cafe.

In 2000 geeft hij een thuisconcert op Isle of Wight dat een jaar later op CD-ROM/DVD verschijnt. Omdat de fans in toenemende mate op de oude hits worden getrakteerd mogen zij de setlist samenstellen voor de daaropvolgende tournee. Eind 2001 neemt Mark King de groepsnaam van Mike Lindup over en treedt hij vanaf 2002 weer op als Level 42. Dit heuglijke feit wordt gevierd door op het Reading-festival een tweede live-DVD op te nemen.

Mark King heeft meegewerkt aan soloplaten van Midge Ure (de eerste twee) en Jakko Jakszyk (in 2008).

Behalve voor Level 42 en Mark King schrijft Boon Gould ook nummers voor zichzelf; deze verschijnen in 1995 op het solo-album 'Tin Man'.

Phil Gould werkt mee aan het album 'United States Of Mind' van Mick Talbot & Steve White (ex-Style Council). In 1999 organiseert hij een jamsessie tijdens een besloten avond; Boon is van de partij, en ook Mike Lindup. Er staan een aantal Level 42-nummers op het repertoire.

Als Mark King, Phil Gould, Wally Badarou en Mike Lindup samenspelen tijdens de bruiloft van laatstgenoemde ontstaat het idee om met de oorspronkelijke bezetting nieuw materiaal op te nemen en eventueel op tournee te gaan. Dit plan loopt stuk omdat King en Gould binnen de kortste keren weer ruzie krijgen. Op 13 februari 2005 keert Lindup even terug tijdens het concert in de hoofdstedelijke Forum.

Op 11 september 2006 verschijnt er een nieuw Level 42-album; 'Retroglide' is in feite een soloplaat van Mark King aangezien de overige leden uitsluitend de nummers hebben ingespeeld/gezongen. Ook Mike Lindup en de broers Gould verlenen hun medewerking; allemaal zijn ze te horen op 'Ship'.

Omdat Connah nu bij Go West en met zijn eigen band 3 Blind Mice speelt keert Mike Lindup terug bij Level 42. De 'Retroglide'-tournee wordt op 31 oktober 2006 in Oxford vastgelegd voor een DVD die in mei 2007 wordt uitgebracht en alleen via internet te verkrijgen is.

In 2010 bestaat Level 42 dertig jaar; naast een jubileumtournee en luxe heruitgaven van 'Standing In The Light', 'True Colours' en 'Running In The Family' is het de bedoeling dat er twee nieuwe albums zullen verschijnen; een met nieuwe nummers van Mark King, Mike Lindup en Boon Gould (en waarschijnlijk ook Wally Badarou), en een met akoestische versies van oude hits. Dit naar aanleiding van de radiosessies die de band deed tijdens de 'Retroglide'-tournee.